نقدها و نمرات فیلم Die My Love با بازی جنیفر لارنس

فیلم Die My Love جدیدترین ساخته لین رمزی است که با هنرنمایی جنیفر لارنس و رابرت پتینسون ساخته شده و توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم Die My Love با کارگردانی لین رمزی ساخته شده و بر اساس رمان تحسین‌شده Die, My Love اثر آریانا هاروویچ اقتباس شده است. فیلمنامه را رمزی با همکاری اندا والش و الیس برچ نوشته‌اند. در این فیلم جنیفر لارنس در نقش گریس بازی می‌کند، زنی جوان که پس از تولد فرزندش دچار افسردگی پس از زایمان می‌شود و کم‌کم به مرز روان‌پریشی می‌رسد. رابرت پتینسون در نقش همسرش به نام جکسون حضور دارد و دیگر بازیگران شامل لیکیت استنفیلد، نیک نولتی و سیسی اسپیسک هستند.

داستان فیلم درباره زوجی است که از نیویورک به زادگاه روستایی جکسون در ایالت مونتانا نقل مکان می‌کنند تا زندگی آرام‌تری را تجربه کنند. اما تنهایی، فشار روانی و تغییرات ناشی از والد شدن، گریس را به سمت فروپاشی ذهنی می‌کشاند. با وخیم‌تر شدن وضعیت روحی او، رابطه‌شان به شکلی نگران‌کننده و غیرقابل پیش‌بینی فرو می‌پاشد.

منتقدان بر این باور هستند که فیلم Die My Love تصویری آشفته از تجربه‌ای رایج اما اغلب نادیده‌ گرفته‌ شده است و شاید از نظر سبک بیش از حد پر زرق‌وبرق باشد تا بتواند به‌طور کامل ارتباط برقرار کند، اما یکی از زنده‌ترین و برجسته‌ترین نقش‌آفرینی‌های جنیفر لارنس را به همراه دارد.

تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۱۲۲ نقد برای فیلم Die My Love منتشر شده که امتیاز ۷۶ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۲ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۴۳ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.

نظر منتقدان درباره فیلم Die My Love

• راتن تومیتوز | ۱۲۲ نقد – امتیاز ۷۶ درصد
• متاکریتیک | ۴۳ نقد – امتیاز ۷۲ از صد

«۱۰۰/۱۰۰ – The A.V. Club | منتقد: تومریس لافلی»

رمزی در فیلم خود و در میان شخصیت‌هایش لحظه‌ای برای نفس کشیدن باقی می‌گذارد؛ اما در همان لحظه اندک، درد و حکمتی نهفته است که به‌سختی به‌دست آمده و تمام این اثر درخشان را شکل داده است.

«۱۰۰/۱۰۰ – The Independent | منتقد: کلاریس لافری»

فیلم Die My Love با دقت احساسی کم‌نظیری، فروپاشی ذهنی را به تصویر می‌کشد؛ همانند سدی که در آستانه شکستن است، اما رودخانه‌ای برای جاری‌ شدن ندارد.

«۸۸/۱۰۰ – Slant Magazine | منتقد: مارشال شفر»

برای فرو ریختن افسانه‌های مادری، لین رمزی به‌جای تیغ جراحی، پتک را برمی‌گزیند.

«۸۰/۱۰۰ – Collider | منتقد: اما کیلی»

این فیلم بار دیگر ثابت می‌کند که هیچ‌کس در سینما مانند لین رمزی عمل نمی‌کند؛ کارگردانی که با هر اثر جدید، سبک و تکنیک خود را گسترش می‌دهد و در اینجا از جنیفر لارنس نمایشی درخشان و در اوج دوران کاری‌اش می‌گیرد. نتیجه، تریلری روان‌شناختی و بی‌رحمانه است که تجربه‌ی یک زن را به حماسه‌ای تلخ و صادقانه بدل می‌کند.

«۸۰/۱۰۰ – The Guardian | منتقد: پیتر بردشاو»

فیلم ظرافت زیادی ندارد، اما سرشار از خشم، درگیری و هوشیاری حسی و آگاه به هر جزئی از لذت و رنج خود است.

«۸۰/۱۰۰ – Screen Rant | منتقد: گرام گاتمن»

فیلم Die My Love با نگاهی غریزی، تکان‌دهنده و طنزی تاریک، به لطف بازی جنیفر لارنس و نگاه تیره و بی‌امان لین رمزی به زندگی خانوادگی، ضربه‌ای سهمگین وارد می‌کند.

«۸۰/۱۰۰ – Empire | منتقد: لانا موری»

مطالعه‌ی خام و حیوانی شخصیت در اثر لین رمزی، به ابزاری کامل برای نمایش استعداد جنیفر لارنس تبدیل شده است؛ او هرگز تا این اندازه در نقش زنی که در آستانه فروپاشی عصبی است، درخشان نبوده است.

«۷۵/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: رایان لاتانزیو»

دستاورد جنیفر لارنس در این فیلم چشمگیر است؛ ستاره‌ای بزرگ که خود را بی‌پروا در دنیای تاریک و طاقت‌فرسای یک فیلم‌ساز رها می‌کند.

«۷۰/۱۰۰ – The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»

فیلم رمزی ممکن است دوست‌داشتنی نباشد، اما جلوه بصری خیره‌کننده‌اش چنان نوری بر اثر می‌تاباند که تمام ساختار نامتعارف آن را در کنار هم نگه می‌دارد.

«۶۰/۱۰۰ – The Independent | منتقد: سوفی مانکس کافمن»

جنیفر لارنس در این فیلم تنهاست؛ نه شخصیتی برای واکنش متقابل دارد و نه ساختاری برای هدایت مسیر احساسی‌اش، او در خلأ می‌رقصد.

«۴۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»

در نهایت، هنگامی‌ که فیلم Die My Love به پایان پرشور و آتشین اما تا حدی تکراری خود می‌رسد، ممکن است از خود بپرسید که آیا ترجیح نمی‌دادید فیلم دیگری ببینید.