ترامپ در آستانه یک جنگ جدید؟ | گزینه‌های نظامی آمریکا برای ونزوئلا روی میز است
اقتصادنیوز: : ترامپ روز یک‌شنبه در پاسخ به این سوال که آیا ایالات متحده به سمت جنگ با ونزوئلا حرکت می‌کند، گفت: «من شک دارم. فکر نمی‌کنم، اما آن‌ها با ما بسیار بد رفتار کرده‌اند، آن هم نه فقط در مورد مواد مخدر».
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، در شرایطی که کاخ سفید در حال بررسی جوانب اقدام نظامی علیه ونزوئلااست، پیشنهادهای روی میز در سه نوع کلی ارائه می‌شود.
چندین مقام آمریکایی تائید کرده‌اند دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، طیف وسیعی از گزینه‌ها را برای اقدام نظامی در ونزوئلا پیش میبرد -از جمله حملات مستقیم به واحدهای نظامی که از نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا، محافظت می‌کنند و همچنین اقداماتی برای به دست گرفتن کنترل میادین نفتی این کشور.
به نوشته نیویورک‌تایمز، ترامپ هنوز در مورد چگونگی یا حتی در مورد نفس اقدام ، تصمیمی نگرفته است. به گفته مقامات آمریکایی، او تمایلی به تأیید عملیاتی ندارد که ممکن است طی آن سربازان آمریکایی در معرض خطر قرار گیرند و یا به یک شکست شرم‌آور تبدیل شود. اما بسیاری از مشاوران ارشد او برای حرکت به سوی یکی از تهاجمی‌ترین گزینه‌ها فشار می‌آورند: برکناری مادورو از قدرت.
طی هفته‌های گذشته، ترامپ مجموعه‌ای از پیام‌های عمومی متناقض در مورد نیات، اهداف و توجیه هرگونه اقدام نظامی در آینده را منتشر کرده است. او در هفته‌های اخیر گفته که حملات به قایق‌های تندرو در دریای کارائیب و شرق اقیانوس آرام که تاکنون منجر به کشته شدن دست‌کم ۶۵ نفر شده، به حملات زمینی گسترش خواهد یافت. اما این اتفاق هنوز نیفتاده است.
ترامپ روز یک‌شنبه در پاسخ به این سوال که آیا ایالات متحده به سمت جنگ با ونزوئلا حرکت می‌کند، گفت: «من شک دارم. فکر نمی‌کنم، اما آن‌ها با ما بسیار بد رفتار کرده‌اند، آن هم نه فقط در مورد مواد مخدر». او ادعای خود را مبنی بر اینکه مادورو زندان‌ها و مراکز روانی خود را باز کرده و اعضای باند ترن د آراگوا را به ایالات متحده فرستاده، تکرار کرد – اتهامی که ترامپ از زمان مبارزات انتخاباتی خود برای ریاست جمهوری در سال گذشته مطرح کرده است. او در پاسخ به این سوال که آیا روزهای مادورو به عنوان رئیس جمهور ونزوئلا به شماره افتاده است، افزود: «فکر می‌کنم، بله».
استفن میلر مارکو روبیو
گزاره «فکر می‌کنم بله» به نوعی حمایت از گزینه‌های تهاجمی‌تر از سوی مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا که هم‌زمان عهده‌دار مشاور امنیت ملی موقت نیز هست، و استیون میلر، رئیس دفتر ترامپ و مشاور امنیت داخلی او، صورت می‌گیرد. به گفته چندین مقام آمریکایی، آن‌ها به طور خصوصی گفته‌اند که معتقدند مادورو باید مجبور به کناره‌گیری شود.
به گفته منابع آگاه، ترامپ بارها برای آغاز عملیات ابراز تردید کرده که بخشی از آن به دلیل ترس از شکست بوده است. ترامپ عجله‌ای برای تصمیم‌گیری در این زمینه ندارد و بارها در مورد آن‌چه ایالات متحده می‌تواند در عوض این عملیات به دست آورد -با تمرکز ویژه بر ارزش استخراج نفت ونزوئلا برای ایالات متحده- پرس‌وجو کرده است.
نمایش قدرت با کمپین فشار روانی
ترامپ به احتمال زیاد حداقل تا زمانی که جرالد آر. فورد، بزرگترین و جدیدترین ناو هواپیمابر ایالات متحده، در اواسط این ماه به کارائیب نرسد، مجبور به تصمیم‌گیری نخواهد شد. ناو فورد حدود ۵۰۰۰ ملوان را حمل می‌کند و بیش از ۷۵ هواپیمای تهاجمی، نظارتی و پشتیبانی، از جمله جنگنده‌های F/A-۱۸ دارد.
از اواخر ماه اوت، حضور نیروهای آمریکایی در این منطقه به طور مداوم افزایش پیدا کرده است. حتی قبل از رسیدن این ناو، حدود ۱۰۰۰۰ پرسنل نظامی آمریکایی در کارائیب حضور دارند که تقریباً نیمی از آن‌ها در کشتی‌های جنگی و نیمی دیگر در پایگاه‌های پورتوریکو هستند.
ناو جنرال فورد ارتش آمریکا
پنتاگون در هفته‌های اخیر بمب‌افکن‌های B-52 و B-1 را نیز از پایگاه‌هایی در لوئیزیانا و تگزاس برای انجام ماموریت‌هایی در سواحل ونزوئلا اعزام کرده است – چیزی که مقامات نظامی آن را نمایش قدرت می‌نامند. B-52ها می‌توانند ده‌ها بمب هدایت‌شونده دقیق حمل کنند و B-1ها می‌توانند تا ۷۵۰۰۰ پوند مهمات هدایت‌شونده و غیرهدایت‌شونده حمل کنند که بزرگترین محموله غیرهسته‌ای در زرادخانه نیروی هوایی است. هنگ ۱۶۰ام عملیات ویژه هوایی نخبه ارتش، که عملیات گسترده بالگردی ضدتروریسم را در افغانستان، عراق و سوریه انجام داده ، هم اخیراً به تعبیر پنتاگون تمرینات آموزشی در سواحل ونزوئلا انجام داده است.
این تجمع نظامی آنقدر سریع و آنقدر علنی بوده که به نظر می‌رسد بخشی از یک کمپین فشار روانی بر مادورو باشد. ترامپ آشکارا در مورد تصمیم خود برای صدور «حکمی» که به سازمان سیا اجازه می‌دهد عملیات مخفی در داخل ونزوئلا انجام دهد، صحبت کرده است – نوعی عملیاتی که روسای جمهور تقریباً هرگز از قبل در مورد آن صحبت نمی‌کنند.
پایان دادن به «جنگ‌های بی‌پایان» یا آغاز جنگ‌های جدید
اگر ترامپ تصمیم بگیرد که دستور به اقدام نظامی در داخل ونزوئلا را صادر کند، این امر به یک ریسک نظامی، حقوقی و سیاسی قابل توجه تبدیل خواهد شد. با وجود تمام خطراتی که ترامپ با صدور مجوز بمباران سه سایت هسته‌ای در ایران در ماه ژوئن متحمل شد، این اقدام شامل تلاش برایحضور در خاک این کشور نبود.
اکنون اگر ترامپ این مسیر را در پیش بگیرد، هیچ تضمینی وجود ندارد که او موفق شود یا بتواند تضمین کند که دولت جدیدی را بر سر کار اورد که دوست ایالات متحده باشد. مقامات دولت آمریکا می‌گویند که برنامه‌ریزی بسیار بیش‌تری برای حمله به دولت مادورو انجام شده است تا تدابیر لازم برای حکومت بر ونزوئلا در صورت موفقیت عملیات اندیشیده شده است. با این همه، برخی از وفادارترین حامیان سیاسی ترامپ نسبت به حمله به ونزوئلا هشدار داده‌اند و به رئیس‌جمهور آمریکا یادآوری کرده‌اند که او برای پایان دادن به «جنگ‌های بی‌پایان» انتخاب شده است، نه آغاز جنگ‌های جدید.
یک طرح نظامی سه بخشی
مجوز ترامپ برای سازمان سیا جهت فعالیت در داخل مرزهای ونزوئلا می‌تواند این آژانس را قادر به انجام فعالیت‌های متنوعی کند، از عملیات اطلاعاتی گرفته تا برپایی تجمع مخالفان علیه مادورو و خرابکاری فعال در دولت او – و حتی گرفتن خود رهبر ونزوئلا. اما مقامات امنیت ملی آمریکا می‌گویند که اگر چنین عملیاتی واقعاً می‌توانست مادورو را از قدرت دور کند، او سال‌ها پیش از قدرتساقط شده بود. به همین دلیل است که کاخ سفید در شرایطی که در حال بررسی اقدام نظامی است، پیشنهادهای روی میز در سه نوع کلی ارائه می‌شود.
ونزوئلا مادورو
گزینه اول شامل حملات هوایی علیه تأسیسات نظامی است که برخی از آن‌ها ممکن است در تسهیل قاچاق مواد مخدر دخیل باشند – که هدف از آن از بین بردن حمایت نظامی ونزوئلا از مادورو است. مقامات آمریکایی معتقدند اگر مادورو ببیند که دیگر مورد محافظت قرار نمی‌گیرد، ممکن است به دنبال فرار باشد – یا با جابجایی در کشور، خود را در معرض گیر افتادن قرار دهد. منتقدان چنین رویکردی هشدار می‌دهند که این طرح می‌تواند اثر معکوس داشته باشد، یعنی حمایت عمومی از رهبر تحت فشار این کشور را افزایش دهد.
گزینه دوم، اعزام نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده، مانند نیروی دلتای ارتش یا تیم ۶ نیروی دریایی سیل، برای تلاش جهت دستگیری یا کشتن مادورو را پیشنهاد می‌دهد. بر اساس این گزینه، دولت ترامپ تلاش خواهد کرد تا با این استدلال که مادورو، در بادی امر، سردسته یک باند مواد مخدر تروریستی است، ممنوعیت‌های ترور رهبران خارجی را دور بزند – که به نوعی امتداد استدلال‌هایی است که برای توجیه حملات هوایی ایالات متحده به قایق‌هایی که دولت آمریکا می‌گوید مواد مخدر قاچاق می‌کنند، استفاده می‌شود. وزارت امور خارجه آمریکا ۵۰ میلیون دلار جایزه برای دستگیری یا محکومیت مادورو در نظر گرفته است – که نسبت به ۲۵ میلیون دلاری که در روزهای آخر دولت بایدن پیشنهاد شده بود، افزایش یافته است. دولت ترامپ همچنین ممکن است استدلال کند که چون مادورو مخالفان را سرکوب کرده و برای تقلب در انتخابات تلاش کرده، رهبر مشروع کشور نیست. دولت بایدن پس از اعلام پیروزی او در سال گذشته، از به رسمیت شناختن او به عنوان رئیس جمهور ونزوئلا خودداری کرد.
گزینه سوم شامل طرحی بسیار پیچیده‌تر برای اعزام نیروهای ضدتروریسم ایالات متحده برای تصرف فرودگاه‌ها و حداقل برخی از میادین نفتی و زیرساخت‌های ونزوئلا است.
این دو گزینه آخر خطرات بسیار بیش‌تری را برای کماندوهای آمریکایی روی زمین – و البته غیرنظامیان – به ویژه اگر آن‌ها مادورو را در یک محیط شهری مانند کاراکاس، پایتخت این کشور، هدف قرار دهند، به همراه دارد. ترامپ تمایلی به بررسی حملاتی که می‌تواند سربازان آمریکایی را در معرض خطر قرار دهد، نداشته است. در نتیجه، بسیاری از برنامه‌های در دست توسعه از پهپادهای دریایی و سلاح‌های دوربرد استفاده می‌کنند – گزینه‌هایی که ممکن است پس از استقرار ناو فورد و سایر کشتی‌ها، عملی‌تر شوند.
یک معمای نفتی
ترامپ عمیقاً بر ذخایر عظیم نفتی ونزوئلا، بزرگترین ذخایر نفتی جهان، متمرکز است. اما نحوه برخورد با آن‌ها – اینکه آیا صادرات به ایالات متحده را قطع کنند یا به امید حفظ جایگاه در صورت برکناری آقای مادورو، آن‌ها را ادامه دهند – مشکلی است که مقامات دولت آمریکا را در ۱۰ ماه گذشته درگیر کرده است. حتی، با وجود اینکه ترامپ جایزه برای مادورو را دو برابر کرد و او را یک تروریست مواد مخدر خواند، مجوز شرکت نفتی آمریکایی شورون که ستون اقتصاد ونزوئلا است را برای ادامه فعالیت در آنجا لغو و سپس تمدید کرد.مجوز فعلی شورون در ماه مارس تحت فشار آقای روبیو لغو شد و در طول تابستان صادرات ونزوئلا به ایالات متحده به شدت کاهش یافت. اما یک مجوز جدید – که جزئیات آن محرمانه نگه داشته شده – ظاهراً مانع از ارسال ارز خارجی توسط این شرکت به سیستم بانکی ونزوئلا می‌شود. با این حال، صادرات نفت شورون از اقتصاد مادورو به طور واقعی واقعی می‌کند.
شورون یک بازمانده نادر است؛ دارایی‌های اکثر شرکت‌های نفتی آمریکایی که در این کشور فعالیت می‌کنند، سال‌ها پیش توقیف یا به شرکت‌های دولتی منتقل شده است. این شرکت یکی از معدود شرکت‌هایی است که دریافته چگونه با ترامپ و مادورو -که گفته «من می‌خواهم شورون ۱۰۰ سال دیگر اینجا باشد»- برخورد کند. این شرکت به عنوان لابی‌گر خود در واشنگتن، یک جمع‌آوری‌کننده ارشد کمک‌های مالی برای ترامپ را استخدام کرده است.
مادورو در چند ماه گذشته آخرین تلاش خود را برای ارائه امتیازات نفتی به ترامپ، از جمله سهام عمده در نفت و سایر منابع معدنی ونزوئلا، انجام داد. او احتمال باز کردن پروژه‌های نفت و طلای موجود و آینده به شرکت‌های آمریکایی را مطرح کرد که قراردادهای ترجیحی دریافت می‌کنند. و گفت که صادرات فعلی به چین را تغییر مسیر می‌دهد و قراردادهای معدنی با شرکت‌های چینی، ایرانی و روسی را محدود می‌کند. اما ترامپ این پیشنهاد را در اوایل اکتبر رد کرد و افزایش حضور نظامی ایالات متحده سرعت گرفت. اگر دولت مادورو سقوط کند و جای خود را به رهبری پایدار و پذیرای بهبود روابط با ایالات متحده بدهد، شورون در بهترین موقعیت برای آن‌چه دولت ترامپ معتقد است رونق سرمایه‌گذاری در ذخایر عظیم نفتی این کشور است، قرار خواهد گرفت. این موضوعی است که ترامپ را مجذوب خود کرده است -درست همان طور که زمانی او خواستار تصرف میادین نفتی در سوریه شد، که ذخایر آن بسیار کوچک‌تر از ذخایر ونزوئلا است.
منبع: اقتصاد نیوز
