آموزش و پرورش در دام روزمرگی و وزیر ناتوان
اوضاع آموزشی و تربیتی کشور خراب است. خروجی های مناسبی از مدارس نمی بینیم . دانش آموز با اکراه و به سختی به مدرسه می رود. در بسیاری از موارد معلم و کادر مدرسه از بی انگیزگی دانش آموزان و فقر خود می نالند .
اوضاع آموزشی و تربیتی کشور خراب است. خروجی های مناسبی از مدارس نمی بینیم . دانش آموز با اکراه و به سختی به مدرسه می رود. در بسیاری از موارد معلم و کادر مدرسه از بی انگیزگی دانش آموزان و فقر خود می نالند .
گویا مدرسه برای معلم و متعلم زندان موقت محترمانه ای است که همه به ساعت خود می نگرند تا زنگ تعطیل بخورد. و به برگهای تقویم نگاه می کنند تا سال تحصیلی پایان پذیرد.
وزرای آموزش و پرورش بعد از انقلاب به استثنای یکی دونفر که در یک دولت خاص ، اشتباهی بودند بقیه بیش از توانشان زحمت کشیدند ساعات کمی استراحت می کنند و مشغله فراوانی دارند. وزیر فعلی هم با دوپینگ و حمایت ارزشمند رئیس جمهور در بعد تامین بودجه بد نبوده است .
سایر مسئولین آموزش و پرورش و خصوصا مدیران مدارس و معلمین عزیز با دغدغه پیگیر افزایش کارایی و رشد هستند ولی کارشان بی نتیجه یا کم بازده است. محتوا و قالب کتب و روش های آموزشی چنان قرون وسطایی است که هیچ وزیریا مدیر یا معلمی نمی تواند با کاربست آنها راه به جایی ببرد.گاه خود مولفین کتب درسی نیز تحت تاثیر و فشار بیرونی و سیاستگذاری شده نمی توانند کاری انجام دهند که کارستان باشد.
سیاستها، فشارهای بیرونی،حجم کتابهای درسی ، محتوای آنها ، روش های ابداعی تدریس و….نیز همگی در به وجود آمدن مشکل حاضر موثرند.
سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی نیاز به یک انقلاب یا تحول اساسی دارد.
تحول در نگرش و عملکرد فقط با استفاده از اطلاعات جدید و نوترین تکنیک ها و محتواهای آموزشی و بومی سازی آن و اهتمام به کار بست آنها ممکن است. این کار سنگین تنها در توان وزیری است که فقط تدارکاتچی نباشد و خود فردی متفکر و صاحب اندیشه و تخصص آموزشی باشد.
بدون اغراق و با شرمندگی مطرح می کنم که وزیر محترم فعلی توان و ظرفیت چنین کاری را ندارد . و البته نظر اینجانب از جنس نظر بعضی از استیضاح کنندگان امتیاز طلب نیست . چرا که آنها هرچه به انتخابات نزدیک می شویم مشکل انتصاباتی در ارگانهای آموزشی دارند نه آموزشی و تربیتی ولی اشکال بنده به زیر بنای آموزش و پرورش معطوف است.
شورای سازمان پژوهش و برنامه ریزی که در دیماه ۱۴۰۳ حکم گرفتند به نظر می رسد توان اقدام ندارد. کسی که یک دهه رئیس سازمان پژوهش بوده و ابوالمشاغل ثانی است مگر چه می خواهد و می تواند بکند؟ و کسی که در نهاد دیگری مشغول است مگر چقدر فرصت فکر کردن به این مهم دارد.؟ صرف نظر از لزوم احتیاط در به کار گیری بعضی افراد با صبغه و سبقه انجمن حجتیه فقط کمتر از نصف این افراد توان اثرگذاری در آموزش و پرورش را دارند. و به نظر می رسد شورا نسبت به شورای تعیین شده در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی کمتر کارآمد باشد.
جان کلام این که حال مدارس و نظام آموزشی کشور خوب نیست و خراب است .وزیر فعلی و اشخاصی مشابه ایشان توان حل مشکل را ندارند هرچند مورد حمایت بعضی از وزرای اسبق دور و بر رییس جمهور باشند.
شورای فعلی سازمان پژوهش هم شورایی نیست که قادر به انقلاب در فنون و محتوای آموزشی باشد.این مهم نیاز به بازنگری اساسی درانتصاب وزیر و شورا و نیز همت و حمایت همه جانبه رئیس جمهور و سایر قوا دارد.
منبع | خبرآنلاین
