انتقاد تند از اظهارات اخیر وزیر آموزش و پرورش درباره ممنوعیت موسیقی در مدارس: نتیجه تصور شما قتل خاموش شادی در مدارس است/به جای ایجاد انگیزه، دیوارهای خشک و بی‌روح مقررات را بلند نکنید

اقتصادنیوز: دانش‌آموزانی که با نشاط و انرژی صبحگاه را آغاز می‌کنند، در طول روز تحصیل بهتر عمل می‌کنند، با همکاران خود همدل‌تر هستند و فضای مدرسه مثبت‌تر خواهد بود.

سخن وزیر همچنین نشان‌دهنده عدم اعتماد به خود دانش‌آموزان است. فرض بر این است که کودکان و نوجوانان نمی‌توانند با انتخاب آهنگ مناسب، رفتار جمعی درست را رعایت کنند. این نگاه، نه‌تنها بی‌اعتمادانه است، بلکه تحقیرآمیز هم هست. آیا آموزش و پرورش واقعا می‌خواهد جوانان را موجوداتی مطیع و بدون ذوق بار بیاورد، یا قصد دارد نسلی خلاق و باانگیزه بسازد؟ اگر گزینه دوم مدنظر باشد، محدود کردن موسیقی و شادی در مدارس یک ضدالگو است.

عجیب‌تر آن‌که این محدودیت حتی با منطق ساده تربیتی هم همخوانی ندارد. پژوهش‌های متعدد نشان داده‌اند که موسیقی، به ویژه در آغاز روز، می‌تواند استرس را کاهش دهد، حافظه و تمرکز را تقویت کند و حتی روابط اجتماعی میان دانش‌آموزان را بهبود بخشد. از سوی دیگر، حذف چنین ابزار ساده‌ای و تحمیل سکوت خشک و بی‌روح به مدرسه نه‌تنها هیچ سودی ندارد، بلکه محیط یادگیری را کسالت‌آور و خسته‌کننده می‌کند.

به طور خلاصه، سخن وزیر در بهترین حالت نشانه محافظه‌کاری بی‌جا و در بدترین حالت، تحقیر و محدود کردن نسل آینده است. وزارت آموزش و پرورش، به جای محدود کردن شادی و نشاط، باید بسترهایی فراهم کند که موسیقی، هنر و خلاقیت در مدارس جریان داشته باشد. جوانان ما سزاوار نیستند در محیطی که هر حرکت شاد و طبیعی آنان با انگ «مورد تایید نیست» پاسخ داده می‌شود، رشد کنند. این نوع نگاه، نه‌تنها ناکارآمد است، بلکه خطرناک هم هست؛ زیرا دانش‌آموزان را به جای افرادی خلاق و متفکر، به ماشین‌هایی بی‌روح و فرمان‌بردار تبدیل می‌کند.

سخن وزیر، در نهایت، یک هشدار است: اگر آموزش و پرورش به همین منوال ادامه دهد، مدارس ما به مکان‌هایی خشک و بی‌روح تبدیل خواهند شد که نه شور زندگی دارند، نه انگیزه یادگیری. موسیقی، شادی و نشاط، ابزارهای تربیتی هستند که نمی‌توان با سیاست‌های محافظه‌کارانه و دستوری سرکوبشان کرد. اگر قرار است آموزش واقعی رخ دهد، باید به این ابزارها میدان داد، نه این‌که با یک «به هیچ‌وجه مورد تایید نیست» جلوی آن‌ها را گرفت.

این سخن، بیش از آن‌که هشدار باشد، نادیده گرفتن واقعیت‌های ساده انسانی و تربیتی است؛ نادیده گرفتن آن‌چه که مدارس را به محل یادگیری واقعی و زندگی جمعی تبدیل می‌کند.

منبع: اقتصاد نیوز