نخستین نشانه‌های فروپاشی دیوار ترامپ کجا ظاهر می شود؟
به گزارش گروه ترجمه رکنا، به نقل از سی ان ان، رؤسای‌جمهور به مرور عادت می‌کنند فقط آنچه را که مایل‌اند بشنوند، بشنوند. و حباب سیاسی کاخ سفید، در دوران ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ»، به ندرت تا این اندازه نفوذناپذیر بوده است؛ با کابینه‌ای از مردان و زنان مطیع و ستایش رسانه‌های محافظه‌کار که او را در مقام قهرمان جلوه می‌دهند.
این همان رئیس‌جمهوری است که به گفته منتقدان، قایق‌های تندرو مظنون به قاچاق مواد مخدر را در دریا هدف قرار می‌دهد ـ اقدامی که به عنوان «اعدام فراقانونی» توصیف شده است. او نیروهای نظامی را به شهرهای آمریکا اعزام می‌کند و بال شرقی تاریخی کاخ سفید را صرفاً از آن رو که می‌تواند، تخریب می‌کند.
نمایش قدرت مطلق ترامپ در حالی به اوج تازه‌ای رسیده است که رنج ناشی از تعطیلی دولت فدرال شدت می‌گیرد. او در حالی که نگاه خود را از پرونده‌های جهانی و دیدارهای صلح‌جویانه با «شی جین‌پینگ» رهبر چین برمی‌گیرد، در گفت‌وگویی با برنامه «۶۰ دقیقه» تأکید می‌کند که رنج میلیون‌ها نفر تنها زمانی پایان می‌یابد که دموکرات‌ها تسلیم شوند. این اظهارات در حالی است که او به‌تازگی جشن هالووینی با تم «گتسبی بزرگ» برگزار کرد؛ داستانی که درباره ویرانی انسان‌ها در اثر ثروت و مادی‌گرایی فاسد در عصر جاز است.
تنها قضاتی که در برابر گستاخانه‌ترین اقدامات او برای گسترش قدرت ایستاده‌اند، توانسته‌اند سرعت او را کاهش دهند. اما در حالی که ترامپ مدعی «بهترین ۹ ماه در تاریخ هر دولت» است، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد آمریکایی‌ها نظر دیگری دارند و همین امر احتمال سقوط او را تقویت می‌کند؛ احتمالی که تقویم انتخاباتی بی‌رحم آمریکا به‌سادگی آن را تسریع می‌کند.
انتخابات فرمانداری در ایالت‌های نیوجرسی و ویرجینیا در روز سه‌شنبه ـ و تا حدی کمتر، انتخابات شهرداری نیویورک و طرح بازترسیم حوزه‌های انتخاباتی در کالیفرنیا ـ نخستین فرصت را برای رأی‌دهندگان فراهم می‌کند تا ارزیابی ملموسی از دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ ارائه دهند.
البته دلایل زیادی وجود دارد که نباید بیش از اندازه بر نتایج این رقابت‌ها تکیه کرد؛ زیرا رأی‌دهندگان خشمگین از رئیس‌جمهور مستقر ـ در این مورد، دموکرات‌ها ـ انگیزه بیشتری برای حضور پای صندوق‌های رأی دارند. هنوز هیچ‌کس نمی‌داند تا انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده، فضای سیاسی، وضعیت اقتصادی، شرایط بین‌المللی یا جایگاه شخصی ترامپ چگونه خواهد بود.
حتی در صورت پیروزی گسترده دموکرات‌ها در روز سه‌شنبه، این امر ننگ شکست سال ۲۰۲۴ را از چهره حزب پاک نخواهد کرد. همچنین رفتار ترامپ را تغییر نخواهد داد یا او را از ادامه حکمرانی صرفاً برای پایگاه رأی خود باز نخواهد داشت.
اما این نخستین انتخابات ملی مهم از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید است و از آن جهت اهمیت دارد که در فضای خشم ناشی از یکی از پرتلاطم‌ترین سال‌های تاریخ معاصر ریاست‌جمهوری آمریکا برگزار می‌شود. این انتخابات همچنین صحنه‌ای است برای حزب دموکرات زخمی که می‌کوشد راهبردی برای مقابله با ترامپ تدوین کند و بی‌تفاوتی رأی‌دهندگان را کاهش دهد.
پیروزی بزرگ دموکرات‌ها در واکنش به عملکرد ترامپ ممکن است در کاخ سفید نادیده گرفته شود، اما بی‌تردید پیامی هشدارآمیز برای جمهوری‌خواهان خواهد بود و بر مراحل اولیه کارزار میان‌دوره‌ای و حتی بر سرنوشت تعطیلی دولت تأثیر خواهد گذاشت.
با این حال، ترامپ استاد برهم زدن پیش‌بینی‌هاست. او در گذشته نیز زمانی که نظرسنجی‌ها علیه‌اش بود، توانست قدرتی غیرمنتظره نشان دهد. اگر بتواند در بحبوحه نارضایتی عمومی از اوضاع کشور، نتایج مطلوبی در انتخابات سه‌شنبه رقم بزند، فصل تازه‌ای بر داستان مقاومت سیاسی استثنایی خود خواهد افزود.
اگر «دیوار ترامپ» واقعاً در حال فروپاشی باشد، نخستین نشانه‌ها در نیوجرسی ظاهر خواهد شد.
این امر از آن روست که ویرجینیا همواره شرایط سیاسی خاص خود را داشته است. در این ایالت، نامزد دموکرات «ابیگیل اسپنبرگر» ـ با وجود انتقاد از ترامپ ـ تمرکز کارزار خود را بر مسائل اقتصادی و معیشتی گذاشته که هم برای لیبرال‌های حومه واشنگتن و هم برای رأی‌دهندگان متغیر در شهرستان‌های پیرامونی اهمیت دارد.
اما دوست و همکار سابق او در مجلس نمایندگان، «میکی شریل» نامزد دموکرات نیوجرسی، ترامپ را در مرکز رقابت خود قرار داده و رقیب جمهوری‌خواهش «جک چیتارلی» را «نسخه‌ای از ترامپ» نامیده است.
شریل، خلبان پیشین بالگرد نیروی دریایی و مادر چهار فرزند، در نخستین مناظره انتخاباتی ماه سپتامبر درباره رقیبش گفت: «او هرچه ترامپ بگوید انجام می‌دهد، اما من با هرکسی که باشد، برای مردم می‌جنگم.» او هرگز اجازه نداده چیتارلی فراموش کند که در مناظره دوم به ترامپ نمره «A» داده است.
چیتارلی تلاش می‌کند همانند «گلن یانگکین» فرماندار کنونی ویرجینیا در چهار سال پیش، تعادل ظریفی برقرار کند؛ یعنی جلب حداکثر رأی از پایگاه ترامپ در شرایطی که خود رئیس‌جمهور در برگه رأی نیست، و در عین حال جذب رأی‌دهندگان مستقل که از رفتار ترامپ دل‌چرکین‌اند.
چیتارلی نمره مثبت خود به ترامپ را به مسائل مشخصی نسبت می‌دهد: «او در تأمین امنیت مرزها درست عمل کرد؛ تورم نسبت به دوران بایدن پایین‌تر بود؛ پروژه بادی ساحلی را متوقف کرد؛ با طرح قیمت‌گذاری ترافیکی نیویورک مقابله کرد و میزان معافیت مالیاتی SALT را چهار برابر افزایش داد.»
با این حال، وضعیت چیتارلی دشوارتر از یانگکین است که در دوران ریاست‌جمهوری بایدن، در فضای نارضایتی از حزب دموکرات رقابت می‌کرد. موضوعات فرهنگی که به پیروزی یانگکین کمک کرد، در انتخابات امسال برای جمهوری‌خواهان اثر مشابهی ندارد.
ایالت نیوجرسی در انتخابات فرمانداری غیرقابل پیش‌بینی است. این ایالت در گذشته فرمانداران جمهوری‌خواهی چون «کریستین تاد ویتمن» و «کریس کریستی» داشته است. اگر چیتارلی بتواند نخستین جمهوری‌خواهی باشد که در عصر ترامپ در این ایالت پیروز می‌شود، تردیدی نیست که رئیس‌جمهور این موفقیت را به نام خود ثبت خواهد کرد.
در حالی که شریل می‌کوشد رقیبش را به رئیس‌جمهور نامحبوب و افزایش هزینه‌های زندگی، مراقبت‌های بهداشتی و مسکن در دوران او پیوند دهد، چیتارلی نیز بر شعار «تغییر» تکیه دارد و فرماندار فعلی نیوجرسی، «فیل مورفی» دموکرات را که چهار سال پیش تنها با اختلاف سه درصد او را شکست داده بود، هدف گرفته است.
«کریستوفر شیلدز»، مدیر مرکز «ایگلتون» در دانشگاه راتگرز، می‌گوید عوامل محلی مانند نرخ خدمات عمومی و مالیات بر املاک، نقش مهم‌تری در این رقابت دارند. با این حال، نتیجه نهایی می‌تواند اطلاعات تازه‌ای از تحولات سیاسی به‌دست دهد.
او می‌گوید: «نیوجرسی در چند انتخابات اخیر تا حدی به سمت راست متمایل شده است. دیدن اینکه آیا این روند ادامه می‌یابد یا واکنش به ریاست‌جمهوری ترامپ آن را به سمت چپ برمی‌گرداند، جالب خواهد بود.»
شیلدز همچنین می‌گوید انتخابات نیوجرسی و ویرجینیا آزمونی برای این است که آیا حزب دموکراتِ متفرق می‌تواند حول یک نامزد میانه‌رو متحد شود و مشارکت گسترده‌ای ایجاد کند یا خیر. این موضوع کلیدی است، زیرا موفقیت راهبردی حزب برای پوشش دادن طیف گسترده رأی‌دهندگان، نیازمند حضور پررنگ پایگاه مترقی در همه حوزه‌هاست.
از سوی جمهوری‌خواهان نیز، رقابت نیوجرسی می‌تواند چشم‌اندازی برای استراتژیست‌های انتخاباتی حزب در کارزار میان‌دوره‌ای ارائه دهد. شیلدز می‌گوید: «این حس وجود دارد که رأی‌دهندگان طرفدار ترامپ تنها زمانی پای صندوق می‌آیند که خود او در برگه رأی باشد، اما لزوماً برای دیگر جمهوری‌خواهان چنین نمی‌کنند.»
انتخابات نیوجرسی ممکن است به پرسش‌هایی درباره ماندگاری محبوبیت ترامپ، قابلیت انتقال کاریزمای او و مسیر آینده حزب جمهوری‌خواه پاسخ دهد. او هرگز بار دیگر در رأس فهرست جمهوری‌خواهان قرار نخواهد گرفت، مگر آنکه قانون اساسی را زیر پا بگذارد و برای سومین دوره نامزد شود؛ بنابراین حزب ناچار است دیر یا زود بدون او زیستن را بیاموزد.
ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ موفق شد تا حدی در میان رأی‌دهندگان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار پیشرفت کند، و همین امر برخی از استراتژیست‌های جریان «مگا» را به رؤیای بازآرایی پایدار سیاسی از طریق فرسایش پایگاه سنتی دموکرات‌ها امیدوار کرد. اما آیا این روند می‌تواند پس از ترامپ دوام یابد؟ شاید نیوجرسی پاسخ دهد.
در برخی شهرهای نیوجرسی، ترامپ نسبت به انتخابات ۲۰۲۰، سهم خود از آرای لاتین‌تبارها را بیش از دو برابر افزایش داد. در شهرستان «پاسائیک» که حدود ۴۳ درصد جمعیت آن لاتین‌تبار هستند، ترامپ در برابر «هریس» نزدیک به سه امتیاز برتری یافت، در حالی که چهار سال پیش با ۱۶ امتیاز از بایدن عقب بود. در شهر پاسائیک که بیش از ۷۰ درصد جمعیتش لاتین‌تبارند، ترامپ با اختلاف حدود ۱۱۰۰ رأی بر هریس پیروز شد، در حالی که بایدن در سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۵۰۰۰ رأی بیشتر داشت.
البته هیچ‌کس انتظار ندارد بدون حضور ترامپ در برگه رأی، همان شور و شوق تکرار شود. اما نتایج شهرستان‌هایی که او در آن‌ها عملکرد فراتر از انتظار داشت، پس از سه‌شنبه شب به دقت تحلیل خواهد شد تا نشانه‌هایی از چشم‌انداز بلندمدت جمهوری‌خواهان به‌دست آید. افت بیش از حد انتظار در این مناطق می‌تواند بازتابی از نارضایتی از سیاست‌های سختگیرانه مهاجرتی ترامپ و ناامیدی از وضعیت اقتصادی سال ۲۰۲۵ باشد.
موضع دموکرات‌ها در نیوجرسی را «باراک اوباما» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، با سخنرانی تند و دقیق خود در تجمع انتخاباتی شریل، روشن‌تر از همه بیان کرد. او ضمن انتقاد شدید از جانشین خود، کوشید از اشتباه اخیر دموکرات‌ها در تحقیر رأی‌دهندگان ترامپ پرهیز کند.
اوباما گفت: «هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد سیاست‌های جمهوری‌خواهان زندگی مردم نیوجرسی را بهتر کرده است. آن‌ها انرژی عظیمی صرف کرده‌اند تا قدرت خود را تثبیت کنند، دشمنانشان را مجازات کنند، دوستانشان را ثروتمند سازند و منتقدانشان را ساکت کنند. آن‌ها نمایش بزرگی از اخراج مهاجران و هدف قرار دادن اقلیت‌های جنسی به راه انداخته‌اند. هیچ فرصتی را برای متهم کردن اقلیت‌ها یا سرزنش عدالت اجتماعی از دست نمی‌دهند.»
او افزود: «اما کاری که نکرده‌اند، کمک به شماست. آن‌ها هیچ طرح جدی برای کاهش هزینه مسکن، ارزان‌تر کردن مواد غذایی، بهبود مدارس، تسهیل دسترسی به خدمات درمانی، کوتاه کردن مسیر رفت‌وآمد یا آماده‌سازی جوانان برای آینده‌ای که در آن هوش مصنوعی ممکن است شغلشان را بگیرد، ارائه نکرده‌اند.»
تحلیل جمهوری‌خواهان از نتایج احتمالی نیز قابل پیش‌بینی است. مشاوران ترامپ یادآوری خواهند کرد که نیوجرسی و ویرجینیا سال گذشته به هریس رأی داده‌اند. آنان ممکن است عملکرد نامزد جمهوری‌خواه ویرجینیا، «وینسوم ارل-سیرز»، را که ترامپ شخصاً از او حمایت نکرد، مقصر بدانند. همچنین خواهند گفت که چند انتخابات نمی‌تواند مسیر کشور را تغییر دهد. در سال‌های غیرانتخاباتی، رئیس‌جمهور معمولاً ضربه‌ای مانند آنچه اوباما در سال ۲۰۱۰ یا ترامپ در ۲۰۱۸ دریافت کرد، متحمل نمی‌شود.
بنابراین، ترامپ می‌تواند همچنان آنچه را که دوست دارد بشنود، گوش دهد؛ حتی با وجود نرخ تأیید ۳۷ درصدی در نظرسنجی جدید CNN/SSRS و این واقعیت که اکثریت آمریکایی‌ها معتقدند کشور در وضعیت نامطلوبی قرار دارد و اقتصاد در شرایط بدی است.
اما پیشگامان ده‌ها میلیون رأی‌دهنده‌ای که دو سال پایانی ریاست‌جمهوری ترامپ در ۲۰۲۶ و میراث او در انتخابات ۲۰۲۸ را شکل خواهند داد، پیام خود را خواهند فرستاد: سیاست در آمریکا هرگز درجا نمی‌زند، حتی برای رئیس‌جمهوری مانند ترامپ که می‌کوشد در برابر امواج سیاسی بایستد.
منبع: رکنا
