داف و ناف را چه کسی به خیابان آورد

نه فقط افزایش بی‌حجابی دست پُختِ این حضرات است که افزایش قاچاقِ موادمخدر و سرقت و دیگر معضلات اجتماعی و فرهنگی و سیاسی. هرجا که این جماعت خواسته اند با بگیر و ببند و داغ و درفش مسئله‌ای را حل کنند نتیجه چیزی جز بغرنج‌تر شدن مسئله نبوده؛ با این حال به جای آن‌که در کار و بار خود تأمل کنند و مشکل را در خودشان جستجو کنند روز به روز خودشیفته‌تر می‌شوند و اگر دوستی یا منتقدی در مقام آینگی برآید و قصد نمایاندن چهره واقعی‌شان را به آن‌ها داشته باشد بی‌درنگ او را می‌شکنند. درست مثل حالا که فکر می‌کنند علت بیرون آمدن ناف و داف این است که به اندازه کافی سخت‌گیری نکرده‌اند. یعنی حتی یک لحظه هم فکر نکرده‌اند اگر در سال ۱۴۰۱ آن همه دسته گل به آب نمی‌دادند اوضاع این‌طور نمی‌شد. چطور با این همه دعوی مردم شناسی و جامعه شناسی و اسلام شناسی و دیگر شناسی‌های دیگر ملتفت نیستند که مردم این سرزمین با مردم عربستان و کره شمالی و چین و روسیه و دیگر نقاط دنیا متفاوتند و نمی‌توان با زور چیزی را به آن‌ها تحمیل کرد؟ اگر توانستید با زور مردم را از موسیقی موردعلاقه‌شان دور کنید در این مورد هم می‌توانید. نه تنها نتوانستید بلکه مجبور شدید به رنگ همین مردم درآیید. اگر توانستید آستین کوتاه را به آستین بلند بدل کنید و شلوار جین را به پارچه‌ای، در بقیه موارد هم می‌توانید حرفتان را به کرسی بنشانید. اگر توانستید ویدئو و ماهواره را از خانه‌های مردم جمع کنید و به جایش بر رونق مساجد بیفزایید در این مورد هم موفق می‌شوید. اگر توانستید ایتا و بله را جایگزین تلگرام و اینستاگرام کنید می‌توانید بقیه دعاوی‌تان را هم اثبات کنید.

نمی‌توانید. خودتان هم خوب می‌دانید که نمی‌توانید اما سودتان در همین لاف و گزاف‌هاست. به تازگی هم دکتری را علم کرده‌اید تا به چنین شبهاتی پاسخ بگوید. فکر کرده‌اید همین که به طرف عنوان دکتر بدهید ملت مجاب خواهند شد. لابد مجاب خواهند شد. همان‌طور که از سخنان بقیه دکترها و اساتید ساختگی این سال‌ها مجاب شدند. حالا جناب دکتر چه می‌فرمایند؟ ایشان درباره این پرسش که: تا کی قرار است به بی‌حجاب‌ها تذکر بدهیم، اصلا این بی‌حجابی‌ها قرار است کی تمام شوند؟ فرموده‌اند: «سارقین مسلح کی قرار است تمام شوند؟ سرقت خودرو کی تمام می‌شود؟». جالب این که این پاسخ را به فرموده خودشان به یکی از عزیزان نیروی انتظامی عرض می‌کنند و آن عزیز هم درجا می‌گوید: قانع شدم آقای دکتر! به همین راحتی. آن بنده خدایی که می‌پرسد تا کی قرار است تذکر بدهیم و اصلا این ماجرا کی تمام می‌شود آدم معقولی است. فهم و درک دارد. می‌بیند که عمری تذکر داده است و نتیجه‌ای نگرفته است. مغموم می‌شود. حق دارد. پاسخ می‌خواهد. آقای دکتر اما یا بهره‌ای از عقل ندارد و یا این که مردرند است.

چرا؟ اول این که حجاب را در کنار مقوله‌ای مثل سرقت مسلحانه و سرقت خودرو تعریف می‌کند. دوم این که فریضه امر به معروف و نهی‌ از منکر را محدود می کند به مسئله حجاب و از هیچ منکر دیگری سخن به میان نمی‌آورد. و سوم این که به شرط اصلی امر به معروف و نهی از منکر که همان اثرگذاری است، هیچ اشاره‌ای نمی‌کند. علاوه بر همه این‌ها اگر در مملکتی علیرغم مبارزه صادقانه و شبانه‌روزی با مقوله‌ای مثل سرقت مسلحانه، این اتفاق روز به روز بیشتر و بیشتر شد باید صاحبان مملکت فکر کنند کجای کار می‌لنگد. آن وقت است که باید به خیلی چیزهای دیگر فکر کرد و اهمیت داد. کاسبان حجاب در سرزمین ما اما به هیچ چیزی جز حجاب فکر نمی‌کنند. اصلا آن‌ها به دنیا آمده‌اند تا شب و روز در پوستین دختران و زنان این سرزمین بیفتند و همه فکر و ذکرشان این باشد که آن‌ها چه می‌پوشند و چه نمی‌پوشند. همین الان این جماعت را برگردانید به شهریور سه سال قبل. قول می‌دهم که بازهم گیر می‌دهند به مهسا امینی. اصلا برشان گردانید به دهه هفتاد. روزگاری که اصلا چیزی به نام بی‌حجابی در این سرزمین وجود نداشت. در همان زمان هم این‌ها از هیچ فاجعه می‌ساختند.

یکی از همین پدیده‌های نادر خلقت نمایشگاهی راه انداخته بود در بهشت زهرا. به این امید که بتواند از خون شهیدان ابزاری بسازد برای زدن دولت وقت. شاید باورتان نشود که عکس فاطمه گودرزی را که یکی از نجیب‌ترین و باوقارترین و در عین حال محجبه‌ترین زنان سینمای ایران است قاب گرفته بود و به عنوان سند ترویج ابتذال و فحشا سر دست، و رگ گردنی نشان می‌داد که گمان می‌کردی عنقریب است جان به جانان تسلیم کند و خلقی را از زحمت خویش برهاند. چه باید کرد؟ هیچ. بله، هیچ. اگر عیبی درکار هست جامعه آن‌را تصحیح خواهد کرد. این وضع برازنده یک جامعه سالم نیست؟ نباشد. ربطی به شما ندارد. شما اگر خیلی همت دارید باغچه خودتان را بیل بزنید. مراقب خانواده و اطرافیانتان باشید. در کنار حجاب کمی هم به فکر تحقق عدالت در جامعه باشید که اصل و اساس احکام و مُلک است. اگر هم تفریطی هست پاسخی است به افراط‌های شما. فرصت بدهید این نیز بگذرد. هر وقت صحنه‌ای دیدید که آزاردهنده بود چشم‌هایتان را درویش کنید و به یادآورید روزگارانی را که بی‌خود و بی‌جهت به دختران و زنان نجیب این مملکت گیر می‌دادید و آن‌ها را صرف این که نمی‌خواستند به شکل شما درآیند با بدترین القاب خطاب می‌کردید. بله؛ کفاره شراب خوری‌های بی‌حساب…