بهترین بازیکنان برزیلی تاریخ فوتبال
مردم برزیل هم شیفته فوتبال‌اند و هم در آن پادشاهی می‌کنند. برزیلی‌ها از پیر و جوان، این بازی زیبا را از سواحل تا محله‌های فقیرنشین، انجام می‌دهند و در زمینه فوتبال، واقعاً هیچ جای دیگری مثل برزیل وجود ندارد. این کشور گرفتار فقر است و بنابراین کودکان اغلب با تجهیزات کمتر از ابتدایی و در زمین‌های کوچک و محدود بازی می‌کنند. با این حال، درست مانند بوکس و سایر ورزش‌های رزمی، شرایط سخت اغلب بزرگ‌ترین ستاره‌ها را می‌سازد.
در نتیجه این شرایط، بسیاری از بازیکنان برزیلی دارای سرعت خیره‌کننده و کنترل توپ چنان عالی هستند که ممکن است فکر کنید توپ به پایشان چسبیده. در حقیقت، جای تعجب نیست که «سلسائو» بیش از هر کشور دیگری جام جهانی را برده است. اما بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ برزیل چه کسانی هستند؟ شاید انتخاب ۲۰ فوتبالیست به عنوان بهترین بازیکنان برزیلی تاریخ فوتبال کار دشوار و غیرممکنی باشد اما در ادامه این مطلب ما سعی کرده‌ایم این کار را انجام دهیم.
فاکتورهای رتبه‌بندی:
همان‌طور که همیشه در فوتبال وجود دارد، این ورزش نظرها و سلیقه‌های متفاوتی را به همراه دارد. همه طرفداران فوتبال دیدگاه‌ها و احساسات خاص خود را درباره هر موضوعی دارند و به همین دلیل، برای رتبه‌بندی ما چند معیار در نظر گرفته شده است. برای تهیه فهرست زیر، از عوامل زیر استفاده کرده‌ایم:
- طول دوران ورزشی
- موفقیت‌های بین‌المللی
- موفقیت‌های باشگاهی
- توانایی فنی
- تعداد گل
- تعداد پاس گل
۲۰. تافارل
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۱۰۱
برخلاف هر پست دیگری، شهرت یک دروازه‌بان می‌تواند با یک اشتباه تغییر کند؛ به‌ویژه در برزیل. دروازه‌بان شماره یک این کشور در جام جهانی ۱۹۵۰، موآسیر باربوسا، پس از دریافت دو گل در بازی نهایی این تورنمنت مقابل اروگوئه در خاک کشورش عملاً به حاشیه رانده شد. در مقابل، تافارل بر خلاف خلف به ناحق طردشده‌اش، بزرگ‌ترین لحظه خود را در یک فینال جام جهانی تجربه کرد؛ وقتی که در سال ۱۹۹۴، ایتالیا را به مدت ۱۲۰ دقیقه در گشودن دروازه تیم ملی کشورش ناکام گذاشته و سپس برزیل را در ضربات پنالتی به پیروزی رساند.
این سنگربان لاغراندام با قد ۱.۸۰ متر، کاملاً بی‌عیب و نقص نبود. پس از یک بازی بسیار ضعیف در آغاز دوران حرفه‌ای افسانه‌ای‌اش، بازیکنی که پیش‌تر با نام «کلودیو» شناخته می‌شد، اصرار کرد که از آن پس او را «تافارل» صدا کنند. این نام به نمادی از عصر جدید دروازه‌بانی مدرن بدل شد، زیرا این دروازه‌بان برزیلی در اقدامی غیرمعمول برای دروازه‌بانان برزیلی در آن دوران، راهی اروپا شد؛ جایی که در پارما و گالاتاسرای درخشید.
دوران حرفه‌ای تافارل
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| اینترناسیونال | ۱۹۸۵–۱۹۹۰ |
| پارما | ۱۹۹۰–۱۹۹۳ |
| رجیانا | ۱۹۹۳–۱۹۹۴ |
| اتلتیکو مینیرو | ۱۹۹۵–۱۹۹۸ |
| گالاتاسرای | ۱۹۹۸–۲۰۰۱ |
| پارما | ۲۰۰۱–۲۰۰۳ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۸۸–۱۹۹۸ |
۱۹- مارسلو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۵۸
مارسلو، ابرستاره سابق رئال مادرید، سال‌ها در سانتیاگو برنابئو به عنوان یار اصلی و دست راست کریستیانو رونالدو، مورد اعتماد این بازیکن و کل تیم بود. او کارنامه درخشان خود را در فلومیننزه آغاز کرد و خیلی زود غول‌های اروپایی استعداد فوق‌العاده این مدافع چپ را کشف کردند. مارسلو در ادامه توانست پنج قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، مجموعه‌ای از جام‌های داخلی و شش قهرمانی لالیگا را با رئال به دست آورد.
ارسال‌های دقیق عرضی، توانایی خیره‌کننده در نفوذ از جناح راست و دفاع هوشمندانه‌اش بی‌همتا بود و هنوز هم هست. دوران فوق‌العاده مارسلو با غول‌های اسپانیایی، او را به یکی از بهترین مدافعان جهان بدل کرد. با ۵۸ بازی ملی، مارسلو دوران موفقی را نیز در تیم ملی برزیل گذراند و عضو تیمی بود که در سال ۲۰۱۳ قهرمان جام کنفدراسیون‌ها شد. مارسلو همچنین در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل حضور داشت و همراه تیم به نیمه‌نهایی رسید، جایی که برابر آلمان شکست سختی خوردند.
دوران حرفه‌ایی مارسلو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| فلومیننزه | ۲۰۰۵–۲۰۰۷، ۲۰۲۳–اکنون |
| رئال مادرید | ۲۰۰۷–۲۰۲۲ |
| المپیاکوس | ۲۰۲۲–۲۰۲۳ |
| تیم ملی برزیل | ۲۰۰۶–۲۰۱۸ |
۱۸- روبرتو کارلوس
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۱۲۷
روبرتو کارلوس که به عنوان یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، دوران حرفه‌ای بسیار پرافتخاری را پشت سر گذاشت و برای تیم‌هایی چون اینتر میلان و رئال مادرید بازی کرد. او همچنین یکی از مهره‌های ثابت تیم ملی برزیل در مسیر قهرمانی جام جهانی ۲۰۰۲ بود.
این مدافع کوتاه‌قامت با شوت‌های خارق‌العاده و نفوذهای مکرر از جناح چپ، تماشاگران را به وجد می‌آورد. و البته، آن ضربه آزاد تاریخی برابر فرانسه که هنوز هم یکی از نمادین‌ترین لحظات فوتبال است. کارلوس بی‌تردید به عنوان یکی از جذاب‌ترین و تأثیرگذارترین بازیکنان دوران مدرن در یادها خواهد ماند.
دوران حرفه‌ای روبرتو کارلوس
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| اونیائو سائو ژوائو | ۱۹۹۱–۱۹۹۳ |
| اتلتیکو مینیرو (قرضی) | ۱۹۹۲–۱۹۹۳ |
| پالمیراس | ۱۹۹۳–۱۹۹۵ |
| اینتر میلان | ۱۹۹۵–۱۹۹۶ |
| رئال مادرید | ۱۹۹۶–۲۰۰۷ |
| فنرباغچه | ۲۰۰۷–۲۰۰۹ |
| کورینتیانس | ۲۰۱۰–۲۰۱۱ |
| آنژی ماخاچ‌قلعه | ۲۰۱۱–۲۰۱۲ |
| دهلی دیناموز | ۲۰۱۵–۲۰۱۶ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۹۲–۲۰۰۶ |
۱۷- ژرسون
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۷۰
پله در سال ۲۰۰۴ هنگام انتخاب ۱۲۵ فوتبالیست زنده برتر جهان، تصمیمات شگفت‌انگیزی گرفت. بازیکن ناکام لیورپول، الحاجی دیوف، و هونگ میونگ‌بو از لس آنجلس گلکسی در این فهرست حضور داشتند، اما او هم‌تیمی تاثیرگذارش از تیم قهرمان جام جهانی در سال ۱۹۷۰ ، ژرسون، را جا انداخت.
این هافبک باهوش به دلیل سبک بازی خونسرد و حساب‌شده‌اش به «مخ» بهترین تیم ملی تاریخ فوتبال مشهور شد. وقتی فهرست پله منتشر شد، ژرسون عصبانی شده و کاغذ آن را در یک برنامه زنده تلویزیونی پاره کرد. عصبانیت این اسطوره برزیلی قابل درک بود؛ او عنکبوتی بود که در مرکز تار پیچیده و خیره‌کننده برزیل قرار داشت و نقشی اساسی در تاریخی‌ترین قهرمانی جام جهانی ایفا کرد.
دوران حرفه‌ای ژرسون
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| فلامینگو | ۱۹۵۹–۱۹۶۳ |
| بوتافوگو | ۱۹۶۳–۱۹۶۹ |
| سائو پائولو | ۱۹۶۹–۱۹۷۲ |
| فلومیننزه | ۱۹۷۲–۱۹۷۴ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۶۱–۱۹۷۲ |
۱۶- ریولینو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۹۲
یکی دیگر از ستاره‌های بزرگ تیم افسانه‌ای جام جهانی ۱۹۷۰ که در این فهرست حضور دارد، ریولینو است؛ بازیکنی که به شوت‌های سنگین و خطرناکش شهرت داشت. این بازیکن برزیلی بخش عمده‌ای از دوران باشگاهی‌اش را در کورینتیانس گذراند و به خاطر تکنیک بالا و توانایی خاصش در پاس دادن، علاوه بر شوت‌های قدرتمندش، شناخته می‌شد. مانند بسیاری از فوتبالیست‌های برزیلی در طول تاریخ، ریولینو نیز ذوق و خلاقیتی ذاتی داشت که او را از هم‌دوره‌ای‌هایش متمایز می‌کرد.
این بازی‌ساز هجومی تقریباً از پیشگامان حرکت معروف «فلیپ-فلاپ» رونالدینیو بود و به همین دلیل نه‌تنها در میان هواداران برزیل، بلکه در سراسر جهان فوتبال از او به نیکی یاد می‌شود. سبیل معروف ریولینو نیز بخشی از تصویر ماندگار این بازیکن برزیلی است.
دوران حرفه‌ای ریولینو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| کورینتیانس | ۱۹۶۵–۱۹۷۴ |
| فلومیننزه | ۱۹۷۵–۱۹۷۸ |
| الهلال | ۱۹۷۸–۱۹۸۱ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۶۵–۱۹۷۸ |
۱۵- فالکائو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۲۸
در حالی که ستاره‌هایی مانند سوکراتیس و زیکو اغلب تیتر یک اخبار فوتبال برزیل می‌شدند، پشت صحنه این تیم بازیکنانی چون فالکائو بودند که هدایت همه چیز را در اختیار داشتند. فالکائو که اغلب «نابغه گمنام» خوانده می‌شد، با موهای بلند بلوند و پاهای کشیده‌اش، رقیبی دشوار برای حریفان و تکیه‌گاهی مطمئن برای هم‌تیمی‌ها بود.
در سطح باشگاهی، او قلب تپنده بهترین تیم تاریخ باشگاه رُم بود. این باشگاه ایتالیایی تنها سه بار از سال ۱۹۲۷ قهرمان سری آ شده که دومین قهرمانی‌اش در زمان حضور فالکائو در میانه میدان این تیم به دست آمد. او پس از این قهرمانی، با رُم به فینال جام باشگاه‌های اروپا ۱۹۸۴ رسید، اما در ضربات پنالتی مغلوب لیورپول شد. با این حال، بزرگ‌ترین افتخار فالکائو نه جام‌ها، بلکه لقب ماندگار «هشتمین پادشاه رُم» است.
دوران حرفه‌ای فالکائو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| اینترناسیونال | ۱۹۷۲–۱۹۸۰ |
| رُم | ۱۹۸۰–۱۹۸۵ |
| سائو پائولو | ۱۹۸۵–۱۹۸۶ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۷۶–۱۹۸۶ |
۱۴- کارلوس آلبرتو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۵۴
در کشوری که همه چیز حول مهارت و حرکات نمایشی در خط حمله می‌چرخد، مدافعان سرسخت اغلب کمتر دیده می‌شوند، حتی اگر عملکرد درخشانی داشته باشند. کارلوس آلبرتو هر دو ویژگی را داشت. او هم می‌توانست به حمله اضافه شود و گل بزند، و هم از نظر دفاعی در بالاترین سطح بازی کند.
آلبرتو بدون اینکه از مسئولیت کاپیتانی دچار واهمه شود، بخش محوری آن تیم پرستاره و مشهور برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ بود. کارلوس آلبرتو در سال ۲۰۱۶ درگذشت، اما میراث او برای همیشه در ذهن هواداران فوتبال باقی خواهد ماند. دهه‌ها پس از دوران بازی این بازیکن برزیلی، او همچنان به عنوان یکی از بهترین مدافعان تاریخ برزیل شناخته می‌شود.
دوران حرفه‌ای کارلوس آلبرتو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| فلومیننزه | ۱۹۶۳–۱۹۶۶، ۱۹۷۴–۱۹۷۶ |
| سانتوس | ۱۹۶۶–۱۹۷۴ |
| فلامینگو | ۱۹۷۶–۱۹۷۷ |
| نیویورک کاسموس | ۱۹۷۷–۱۹۸۰، ۱۹۸۲ |
| کالیفرنیا سرف | ۱۹۸۱ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۶۴–۱۹۷۷ |
۱۳- کافو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۱۴۳
کافو از نگاه بسیاری به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مدافعان کناری تاریخ شناخته می‌شود و رکورد بیشترین بازی ملی در تاریخ برزیل را در اختیار دارد. این ستاره پیشین باشگاه رُم، پس از دوران پله و گارینشا، پرچم سلسائو را همچنان برافراشته نگه داشت و با این تیم در سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ قهرمان جهان شد و نقشی کلیدی در ماشین منظم و کارآمد تیم ملی برزیل داشت.
کافو انرژی بی‌پایانی داشت و به خوبی در قالب یک مدافع کناری برزیلی می‌گنجید؛ مأموریتی که شامل دویدن مداوم در عرض زمین و کمک هم‌زمان به حمله و دفاع بود. با افزایش اهمیت مدافعان کناری در فوتبال مدرن، کافو همچنان معیار مقایسه بهترین مدافعان راست جهان است.
دوران حرفه‌ای کافو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سائو پائولو | ۱۹۸۹–۱۹۹۵ |
| رئال ساراگوسا | ۱۹۹۵ |
| جوونتوده | ۱۹۹۵ |
| پالمیراس | ۱۹۹۵–۱۹۹۷ |
| رم | ۱۹۹۷–۲۰۰۳ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۰۳–۲۰۰۸ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۹۰–۲۰۰۶ |
آمار کلیدی: کافو تنها بازیکن تاریخ است که در سه فینال جام جهانی حضور داشته است.
۱۲- کاکا
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۹۲
کاکا مدتی بهترین بازیکن جهان بود و حتی در سال ۲۰۰۷ توپ طلا را به دست آورد، پس از آنکه آ.ث. میلان را در لیگ قهرمانان مقابل لیورپول به قهرمانی رساند و انتقام گرفت. او واقعاً بازیکنی بی‌نظیر و یک فوتبالیست خلاق بود.
این هافبک خوش استیل به شکلی روان و بی‌زحمت در زمین حرکت می‌کرد و همه چیز را آسان جلوه می‌داد، در حالی که در دوران اوج خود، متوقف‌نشدنی بود. کاکا یک مسیحی مؤمن نیز بود و هم در زمین و هم خارج از آن با الگو بودن رهبری می‌کرد. تنها دلیل حضور او در رتبه‌ای نسبتاً پایین در این فهرست، دوران نه‌چندان موفقش در رئال مادرید است.
دوران حرفه‌ای کاکا
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سائو پائولو | ۲۰۰۰–۲۰۰۳، ۲۰۱۴ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۰۳–۲۰۰۹ |
| رئال مادرید | ۲۰۰۹–۲۰۱۳ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۱۳–۲۰۱۴ |
| اورلاندو سیتی | ۲۰۱۴–۲۰۱۷ |
| تیم ملی برزیل | ۲۰۰۲–۲۰۱۶ |
۱۱- سوکراتس
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۶۰
سوکراتس ستاره‌ی متفاوت و سرکش برزیل بود که به سیگار علاقه داشت، ابایی از مصرف مشروبات الکلی نداشت و عقاید سیاسی‌اش را بدون واهمه بازگو می‌کرد؛ اما همه‌ی این‌ها بخشی از جذابیت پزشک تحصیل‌کرده‌ای بود که در زمین هم می‌درخشید. با قد ۱۹۱ سانتی‌متر، سوکراتس هافبکی لاغراندام اما ظریف بود که به مهارت بازی با هر دو پا مشهور بود.
او کاپیتان برزیل در جام جهانی ۱۹۸۲ بود و رهبری تیمی را بر عهده داشت که بسیاری آن را به خاطر زیبایی خیره‌کننده سبک بازی فوتبالشان؛ بهترین تیم ملی تاریخ می‌دانند. با این حال، تیم او در برابر ایتالیا شکست خورد و از رقابت‌های آن سال جام جهانی کنار رفت.
دوران حرفه‌ای سوکراتس
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| بوتافوگو | ۱۹۷۳–۱۹۷۸، ۱۹۸۹ |
| کورینتیانس | ۱۹۷۸–۱۹۸۴ |
| فیورنتینا | ۱۹۸۴–۱۹۸۵ |
| فلامنگو | ۱۹۸۶–۱۹۸۷ |
| سانتوس | ۱۹۸۸–۱۹۸۹ |
| گارفورث تاون | ۲۰۰۴ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۷۹–۱۹۸۶ |
۱۰- جرزینیو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۸۲
جرزینیو یکی از آن بازیکنانی است که شاید نسل جوان کمتر او را بشناسد، مگر اینکه واقعاً علاقه‌مند و خبره فوتبال باشید؛ که اگر هستید، به شما تبریک می‌گوییم. این بازیکن برزیلی چهره‌ای کلیدی در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ بود، زمانی که به اولین بازیکنی تبدیل شد که در هر بازی جام جهانی گل زده و در نهایت جام را بالای سر برد؛ رکوردی که هنوز پابرجاست.
او هم در دو جناح و هم به عنوان مهاجم بازی می‌کرد و هم تنوع و هم کیفیت بالایی داشت. جرزینیو در پایان همان جام جهانی، در تیم منتخب فیفا قرار گرفت. کیفیت بازی این اسطوره برزیلی آنقدر بالا بود که اگر شرایط دریافت توپ طلا را داشت، شاید برنده هم می‌شد.
دوران حرفه‌ای جرزینیو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| بوتافوگو | ۱۹۶۰–۱۹۷۴، ۱۹۸۱–۱۹۸۲ |
| مارسی | ۱۹۷۴–۱۹۷۵ |
| کایزر چیفس | ۱۹۷۵ |
| کروزیرو | ۱۹۷۶ |
| پرتوزا | ۱۹۷۷ |
| نورواسته | ۱۹۷۸ |
| فست کلاب | ۱۹۷۹ |
| خورخه ویلسرمن | ۱۹۸۰–۱۹۸۱ |
| ناین د اکتوبر | ۱۹۸۲ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۶۴–۱۹۸۲ |
۹- دیدی
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۶۸
در تیمی که با جوانی و طراوت پله هدایت می‌شد و دریبل‌زنی خارق‌العاده گارینشا آن را جلا می‌داد، هافبک مغز متفکری که نزدیک بود از تیم خط بخورد، در جام جهانی ۱۹۵۸ به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شد. والدیر “دیدی” پریرا تسلطی بر توپ داشت که کمتر کسی می‌توانست درک یا مهارش کند.
او مخترع تکنیک ضربه آزاد معروف به «برگ خشک» بود -توپ همانند برگی در حال سقوط و با همان افت ارتفاع به سمت دروازه می‌رفت- که بعدها الهام‌بخش ضربات «ناکل‌بال» کریستیانو رونالدو شد. دیدی در جریان بازی هم به همان اندازه استاد بود، گویی همیشه فضای اختصاصی خودش را برای ارسال پاس به هم‌تیمی‌هایش داشت. او کودکی‌اش را با فروش بادام‌زمینی برای کمک به خانواده گذراند، اما دوران حرفه‌ای‌اش را با دو قهرمانی جام جهانی به پایان رساند.
دوران حرفه‌ای دیدی
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| مادورِیرا | ۱۹۴۷–۱۹۴۹ |
| فلومیننزه | ۱۹۴۹–۱۹۵۶ |
| بوتافوگو | ۱۹۵۶–۱۹۵۹، ۱۹۶۰–۱۹۶۲، ۱۹۶۴–۱۹۶۵ |
| رئال مادرید | ۱۹۵۹–۱۹۶۰ |
| اسپورتینگ کریستال | ۱۹۶۲–۱۹۶۴ |
| سی‌دی وراکروز | ۱۹۶۵–۱۹۶۶ |
| سائو پائولو | ۱۹۶۶ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۵۲–۱۹۶۲ |
۸- زیکو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۷۱
زیکو اغلب به عنوان بهترین بازیکنی شناخته می‌شود که هرگز جام جهانی را نبرده است، اما تأثیر او بر فوتبال برزیل تقریباً بی‌رقیب است. این هافبک تهاجمی افسانه‌ای در ۷۳۱ بازی برای فلامینگو موفق به زدن ۵۰۸ گل شد. رکورد زیکو در تیم ملی برزیل نیز چشمگیر است: ۴۸ گل در ۷۱ بازی.
زیکو بخش عمده‌ای از دوران حرفه‌ای خود را در فلامینگو گذراند، اما دو سال پربار را هم در سری آ ایتالیا با اودینزه سپری کرد. او در پایان فصل ۸۴-۱۹۸۳ به عنوان بهترین بازیکن لیگ ایتالیا انتخاب شد.
دوران حرفه‌ای زیکو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| فلامینگو | ۱۹۷۱–۱۹۸۳، ۱۹۸۵–۱۹۸۹ |
| اودینزه | ۱۹۸۳–۱۹۸۵ |
| کاشیما آنتلرز | ۱۹۹۱–۱۹۹۴ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۷۶–۱۹۸۶ |
۷- نیمار
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۱۲۸
به عنوان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل، نیمار در میان بزرگ‌ترین ستاره‌های تاریخ این کشور جای می‌گیرد. گرچه نتوانسته افتخارات بزرگی همراه با تیم ملی کشورش کسب کند، اما جایگاه بالایش در این فهرست کاملاً شایسته اوست. مبلغ نجومی که پاری‌سن‌ژرمن برای خرید این ستاره جوان سابق تیم سانتوس پرداخت، همچنان رکورد گرانقیمت‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال است.
او در بارسلونا به بخشی کلیدی از سه‌ضلعی افسانه‌ای MSN (مسی، سوارز، نیمار) تبدیل شد و موفق به کسب سه‌گانه اروپا شد. با اینکه در سال‌های اخیر مصدومیت‌ها او را آزار داده، بی‌شک نیمار دوران حرفه‌ای شگفت‌انگیزی داشته و همچنان ادامه دارد. نیمار با بازگشت به سانتوس در تلاش است تا دوباره دوران اوجش را احیا کند.
دوران حرفه‌ای نیمار
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سانتوس | ۲۰۰۹–۲۰۱۳، ۲۰۲۵–اکنون |
| بارسلونا | ۲۰۱۳–۲۰۱۷ |
| پاری‌سن‌ژرمن | ۲۰۱۷–۲۰۲۳ |
| الهلال | ۲۰۲۳–۲۰۲۵ |
| تیم ملی برزیل | ۲۰۱۰–اکنون |
۶- روماریو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۷۱
دیگر استعداد خارق‌العاده برزیلی که آمار گلزنی چشمگیری دارد: ۵۵ گل در ۷۱ بازی ملی. روماریو در اروپا هم درخشید و با بارسلونا و پی‌اس‌وی آیندهوون عناوین زیادی کسب کرد. گرچه بسیاری او را با روزهای حضورش در بارسلونا به یاد می‌آورند، اما بهترین دوران باشگاهی روماریو در آیندهوون رقم خورد؛ جایی که در ۱۴۸ بازی، ۱۲۸ گل به ثمر رساند.
با نقش اصلی در تیم آیندهوون در رسیدن به سه قهرمانی لیگ هلند در طی پنج فصل، روماریو به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ این لیگ تبدیل شد. او برای بسیاری از طرفداران فوتبال مدرن نامی آشناست، حتی اگر دوران اوجش در دهه ۹۰ بوده باشد.
دوران حرفه‌ای روماریو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| واسکو دا گاما | ۱۹۸۵–۱۹۸۸، ۲۰۰۰–۲۰۰۲، ۲۰۰۵–۲۰۰۶، ۲۰۰۷ |
| پی‌اس‌وی آیندهوون | ۱۹۸۸–۱۹۹۳ |
| بارسلونا | ۱۹۹۳–۱۹۹۵ |
| فلامنگو | ۱۹۹۵–۱۹۹۶، ۱۹۹۷–۱۹۹۹ |
| والنسیا | ۱۹۹۶–۱۹۹۷ |
| فلومیننزه | ۲۰۰۲–۲۰۰۴ |
| السد (قرضی) | ۲۰۰۳ |
| میامی اف‌سی | ۲۰۰۶ |
| آدلاید یونایتد (قرضی) | ۲۰۰۶ |
| آمریکا-RJ | ۲۰۰۹ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۸۷–۲۰۰۵ |
۵- ریوالدو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۷۶
ریوالدو بازیکنی بی‌نظیر اما به شدت تک پایی شناخته می‌شود، با این حال پای چپ جادویی‌اش برایش کافی بود تا به یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال برزیل تبدیل شود. او معمولاً از سمت راست به داخل محوطه جریمه نفوذ کرده و مدافعان را به دردسر می‌انداخت. ریوالدو در سال ۱۹۹۹ به خاطر درخشش در بارسلونا، توپ طلا را دریافت کرد.
در جام جهانی ۲۰۰۲ نیز شاید ریوالدو بهترین بازیکن برزیل بود و در خط حمله افسانه‌ای تیم ملی کشورش با رونالدینیو و رونالدو همکاری می‌کرد. تأثیر او در تیم ملی برزیل اغلب به دلیل حضور ستارگان برزیلی متعدد آن دوران، کمتر دیده می‌شود، اما ریوالدو یکی از فنی‌ترین بازیکنان نسل طلایی برزیل بود.
دوران حرفه‌ای ریوالدو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سانتا کروز | ۱۹۹۱–۱۹۹۲ |
| موگی میریم | ۱۹۹۲–۱۹۹۴، ۲۰۱۴–۲۰۱۵ |
| کورینتیانس (قرضی) | ۱۹۹۳–۱۹۹۴ |
| پالمیراس | ۱۹۹۴–۱۹۹۶ |
| دپورتیوو لاکرونیا | ۱۹۹۶–۱۹۹۷ |
| بارسلونا | ۱۹۹۷–۲۰۰۲ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۰۲–۲۰۰۳ |
| کروزیرو | ۲۰۰۴ |
| المپیاکوس | ۲۰۰۴–۲۰۰۷ |
| آ.ا.ک آتن | ۲۰۰۷–۲۰۰۸ |
| بون‌یودکور | ۲۰۰۸–۲۰۱۱ |
| سائوپائولو (قرضی) | ۲۰۱۱ |
| کابوسکورپ | ۲۰۱۲ |
| سائو کایتانو | ۲۰۱۳ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۹۳–۲۰۰۳ |
۴- رونالدینیو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۹۷
چه چیزی بیشتر می‌توان درباره این مرد گفت؟ او باعث شد میلیون‌ها نفر عاشق فوتبال شوند. با شخصیت بشاش و توانایی جادویی‌اش در خلق لحظات تماشایی، رونالدینیو برای همیشه نامش را در تاریخ فوتبال حک کرده است. در دو سال حضورش در بارسلونا، بی‌تردید یکی از بهترین بازیکنان تاریخ بود و در سال ۲۰۰۵ به شایستگی توپ طلا را دریافت کرد.
رونالدینیو یکی از بااستعدادترین بازیکنانی بود که تا به حال پا به توپ شده‌اند. تماشای جادوگری این ستاره سابق میلان، به‌خصوص دریبل‌های بی‌همتایش که حتی بین تکنیکی‌ترین بازیکنان برزیلی هم کم‌نظیر بود، برای هواداران یک لذت ناب به حساب می‌آمد.
دوران حرفه‌ای رونالدینیو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| گرمیو | ۱۹۹۸–۲۰۰۱ |
| پاری‌سن‌ژرمن | ۲۰۰۱–۲۰۰۳ |
| بارسلونا | ۲۰۰۳–۲۰۰۸ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۰۸–۲۰۱۱ |
| فلامنگو | ۲۰۱۱–۲۰۱۲ |
| اتلتیکو مینیرو | ۲۰۱۲–۲۰۱۴ |
| کورتارو | ۲۰۱۴–۲۰۱۵ |
| فلومیننزه | ۲۰۱۵ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۹۹–۲۰۱۳ |
۳- گارینشا
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۵۰
گارینشا نماد کامل یک داستان رسیدن به موفقیت از دل سختی‌هاست. او در فقر به دنیا آمد و از بدو تولد پاهایی کج، ستون فقراتی نامتقارن و حتی یک پای کوتاه‌تر از دیگری داشت. پزشکان می‌گفتند همین که می‌تواند راه برود معجزه است، چه برسد به دویدن یا فوتبال بازی کردن.
اما گارینشا تمام پیش‌بینی‌ها را به چالش کشید و به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شد. او با دریبل‌های خارق‌العاده و سرعت بی‌نظیرش، همواره مدافعان و تماشاگران را مسحور می‌کرد. در غیاب پله، او برزیل را در جام جهانی ۱۹۶۲ به دفاع از عنوان قهرمانی رساند.
دوران حرفه‌ای گارینشا
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سرانو | ۱۹۵۱ |
| بوتافوگو | ۱۹۵۳–۱۹۶۵ |
| کورینتیانس | ۱۹۶۶ |
| اتلتیکو جونیور | ۱۹۶۸ |
| فلامنگو | ۱۹۶۸–۱۹۶۹ |
| اولاریا | ۱۹۷۲ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۵۵–۱۹۶۶ |
۲- رونالدو
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۹۹
بسیاری معتقدند که به‌جز پله و مارادونا، تنها رونالدو است که می‌تواند با مسی و کریستیانو مقایسه شود. «R9» واقعاً فوق‌العاده بود؛ او در دوران حرفه‌ای خود ۴۲۰ گل زد و دو توپ طلا برد، و این در حالی است که دوران حرفه‌ای‌اش به‌شدت تحت‌تأثیر مصدومیت‌ها قرار گرفت.
رونالدو برزیلی برای بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان بازی کرد؛ رئال مادرید، بارسلونا، اینتر و آ.ث. میلان. او هنوز هم یکی از بهترین تمام‌کننده‌های تاریخ فوتبال است و توانایی‌اش در گلزنی با هر دو پا و ضربات سر از فواصل مختلف، مثال‌زدنی بود.
دوران حرفه‌ای رونالدو
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| کروزیرو | ۱۹۹۳–۱۹۹۴ |
| پی‌اس‌وی آیندهوون | ۱۹۹۴–۱۹۹۶ |
| بارسلونا | ۱۹۹۶–۱۹۹۷ |
| اینتر میلان | ۱۹۹۷–۲۰۰۲ |
| رئال مادرید | ۲۰۰۲–۲۰۰۷ |
| آ.ث. میلان | ۲۰۰۷–۲۰۰۸ |
| کورینتیانس | ۲۰۰۹–۲۰۱۱ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۹۴–۲۰۱۱ |
۱- پله
تعداد بازی ملی برای برزیل: ۹۲
چه او را بهترین بازیکن تاریخ بدانید چه نه، نمی‌توان تاج پادشاهی فوتبال را از پله گرفت. او نخستین اسطوره جهانی فوتبال بود و هنوز هم تنها بازیکنی است که سه جام جهانی را فتح کرده است. مرگ او در اواخر ۲۰۲۲ جهان فوتبال را در سوگ یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های این ورزش فرو برد.
پله در طول دوران حرفه‌ای‌اش تعداد حیرت‌انگیزی گل زد، اما مهم‌تر از آن میراثی بود که در قرن بیستم بر جای گذاشت؛ میراثی که احتمالاً همیشه او را به‌عنوان بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ برزیل معرفی خواهد کرد. آمار گلزنی‌اش نیز پله را پس از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی در جمع بهترین گلزنان تاریخ قرار داده است.
دوران حرفه‌ای پله
| تیم | سال‌ها |
|---|---|
| سانتوس | ۱۹۵۶–۱۹۷۴ |
| نیویورک کاسموس | ۱۹۷۵–۱۹۷۷ |
| تیم ملی برزیل | ۱۹۵۷–۱۹۷۱ |
منبع روزیاتو
